Bij het eindstation van de tramlijn naar ‘Begeerte’ wonen Stanley en Stella. Hun appartement is armoeiig en ze ploeteren dagelijks om te overleven. Als op een dag Stella’s zus Blanche opduikt, wordt alles in het toch al precaire bestaan op losse schroeven gezet.

Tramlijn Begeerte is één van de beroemdste toneelstukken ooit. Het wordt wel gezien als ‘the greatest of all American dramas’. Het grote publiek maakte er kennis mee door de gelijknamige film uit 1951, met Vivian Leigh en Marlon Brando. Vele theateropvoeringen volgden sindsdien. Inmiddels behoort deze moderne klassieker tot de meest gespeelde titels ter wereld.

Een meer Amerikaans te noemen toneelschrijver dan Tennessee Williams zul je nauwelijks vinden. Hij schrijft op een intens romantische en poëtische manier over waar hij vandaan komt: het diepe Zuiden van de Verenigde Staten in de periode rond de Tweede Wereldoorlog. “Eigenlijk zijn mijn toneelstukken een poging om schoonheid en betekenis in de verwarring van het leven te zoeken.” Zijn personages verlangen, dromen, proberen lief te hebben, en falen grandioos. Terwijl ze amper het hoofd boven water houden, blijft The American Dream als een wortel voor hun neus hangen.

De heftigheid in dit verhaal spreekt regisseur Eva Lemaire aan. Ook de helaas toegenomen actualiteit van het stuk is een reden om het op de planken te brengen: onderdrukking van en geweld tegen (jonge) vrouwen lijken de afgelopen jaren wereldwijd toe te nemen. Tramlijn Begeerte is een ‘slap in the face’. Tegelijkertijd zoekt Eva Lemaire in haar regie waar in de misère van de personages de schoonheid en de troost te vinden zijn. Tennessee Williams’ dialogen zijn uitzonderlijk gelaagd. Ze staan bol van prachtige beelden. Onder de oppervlakte zit een meer van poëzie.

TEKST Tennessee Williams REGIE Eva Lemaire DRAMATURGIE Alexander Schreuder KOSTUUM Marian Hoefnagels DECOR David van der Wees LICHTONTWERP Shenzi Droog GELUIDSONTWERP Nadine Rypkema SPEL Beaudil Elzenga, Claire Hordijk, Mendel van der Ploeg, Valentijn de Jonge